Nie udkladalo mu sie dzis po mysli. Mine mial nietega. Smutna wrecz. Zaczelo sie niby norlamnie. Poniedzialek, ponoc rano, pobudka. Przystanek. Wsiobus. Bimbaja, Bilet miesieczny w innej torbie, co to bawila sie z nim w sobote. "To w ciagu tygodnia zjawi sie Pan..." "Jasne..." On juz nawet nie chcial krzyczec, nawet nie mial ochoty jeknac "Boze czemu?" Gdyz zlosc wyrazala by jakies emocje, a ON byl daleko gdzies. Byl obojetny. To chyba jednak jest gorsze...
I ja jako szef kuchni, wiadomo dużo wina dolałem…
Muzyka sączącą się po katach z ulotnym zapachem świeżej bazylii…
Lampka czerwonego tu, białego gdzie indziej, z czego zrobiło się dokładnie dwa litry….
Dziwna vódka o słomkowym zabarwieniu, która może jednak nie powinna trafić do mojego ustroju…
Dzień wcześniej rozmowa przy winie w WTC z panem, który miał aparat na zębach a jego mama doktoryzująca się a dziadek profesor. Kilka minut na koncercie Poszpieszalkiego i dj HMa. W klubie jak zwykle spotkania na szczycie przed toaletą i pytaniami nie tamtejszych „Kolejka?...” Dwie butelki stojące w moim pokoju, nie sądziłem, że niemieckie wino może być AŻ tak dobre.
Dzis bede spokojny, cichy...
Tupot bialych mew o poklad pusty...
A gdy powie, ze...
To mnie juz nie bedzie...